Fase Twee

Fase 2

Hotel

En goede beslissing om gisteren een hotel te nemen. Gisteravond kwam het water met bakken de hemel uit. En we hadden al de hele dag in de regen gereden en alles was goed nat. We hebben in ieder geval heerlijk geslapen in een normaal bedje. Dan realiseer je hoe primitief kamperen eigenlijk is en hoe luxe we het normaal hebben. Natuurlijk hadden we ook een ontbijtje erbij genomen. Dat was wel lachen hoor. Een franse knul van een jaar of 20 bestierde blijkbaar daar de hele tent. Hij deed al een beetje onzeker toen we incheckte. We lopen de eetzaal binnen waar het buffet al klaar stond. De overige gasten zaten al te eten. Er lagen voor ons nog ieder twee stukjes stokbrood en een croisantje. Blijkbaar had de fransman voor elke gast dat klaar gelegd. Maar dan heeft hij nog geen twee hongerige fietsers meegemaakt die zich volstouwen om zo ver mogelijk op het ontbijt te kunnen rijden. Ik vroeg gelijk om meer brood en vlees. Hij brabbelde wat in het frans en ik dacht hij gaat het regelen. Vlees kwam er redelijk snel maar toen wij onze stukjes brood ophadden nog geen brood. Dus ik vroeg hem nogmaals om brood. ''No pan'' zei die. Toen werd ik een boos en zei dat dat niet kon (ik zat nog niet in fase 2, leg ik later wel uit).J'ai explicé zei hij maar er volgde niets. Nog wat nederlandse termen er tegen aan gegooid en ben maar verder gegaan met witte sneetjes roosteren. Ondertusssen begon onze franse knul onrustig op en neer te lopen achter de bar en maar wat glazen te poetsen. Even later toen Piet weer naar het buffet liep nam hij Piet mee naar keuken. Toen werd het duidelijk hij moest het brood nog bakken. We waren al uitgegeten toen hij eindelijk kwam aanzetten met het nieuwe brood. Ik zei merci we nemen wel wat mee voor onderweg. Zo hadden we toch wat extra proviand voor onderweg geregeld. Die fransman had duidelijk nog nooit een hongerige fietser gezien.

Fase 2

Ja we zij eindelijk in fase 2 aangeland van onze pelgrimstocht. Wat dat is? Nou als je op pelgrimstocht gaat doorloop je een aantal fases. De eerste fase ben je nog bezig met de zaken van je normale leven. Je weet wel: dingen plannen, telefoon, email, nieuws, tv en je loopt nog append over de straat. M.a.w. je bent nog wel eens gestrest. Als je in een ander ritme komt en al die dingen probeert los te laten zit je in fase 1. Je probeert nog steeds gemiddeldes en afstanden te halen. Je probeert je mail nog bij te houden en je maakt je nog druk als iets tegen zit. Nou wij zijn erdoor heen. We maken ons nergens druk meer over. We hoeven niet om klokslag negen uur te vertrekken , het gemiddelde is niet meer belangrijk, en Piet zijn planning hebben we ook al bij het vuilnis gezet. Ook maken we ons niet meer druk om wind, regen of geen brood of restaurant. Ja, wij zitten duidelijk in fase 2! En fase 3? Dat vertel ik een ander keer want mischien bereiken wij die wel nooit.

WIND

Wind

Kan mischien iemand de windknop omzetten? Graag 180 graden draaien.

Wat heb ik een hekel aan wind. Als je dan de hele dag op de fiets zit ga je daar over nadenken hoe dat komt. Wind is iets dat je niet ziet. Dus wat is het eigenlijk? Luchtmoluculen die tegen je aan duwen? Wat ik wel zie zijn grote windmolens die ronddraaien en natuurlijk de verkeerde kant op. Tenminste voor ons dan. Gras, stuiken en bomen die bewegen en rotzooi die in je gezicht wordt geblazen. En tenslotte geruis, de hele dag ruis in je oren zodat je niet eens een normaal gesprek met je fietsmaatje kunt voeren. En natuurlijk ga je als het waait achter elkaar fietsen ; is wel zo efficient maar niet zo sociaal. Geef mij maar heuvels, bergen dan zie tenminste waar je mee bezig bent. Je moet je ook behoorlijk inspannen maar daar krijg je iets voor terug namelijk hoogte. Je hebt dan gweldige uitzichten en je kunt daarna lekker ontspannen en met een bloedgang de berg afracen. Maar wind ? Nee daar krijg je helemaal niets voor terug ;je gaat er alleen maar langzaam door en wordt er erg moe van. Nou ja ik dan Piet vindt het blijkbaar wel lekker maar die komt ook uit Zeeland.

Je begrijpt het al we hebben vandaag weer veel wind gehad. Daarnaast heeft het de hele dag geregend dus we hebben onze regenkleding kunnen uitproberen. Nou die voldoet redelijk. Het ziet wel niet uit die lompe regenoverschoenen en korte regenbroek. Die chinees waar we vanmiddag hebben gegeten keek even raar op toen we als verzopen katten binnen kwamen. Een aardig mannetje alleen heeft die ons wel afgezet met zijn chineese biertjes. Ik dacht dat alles uit china goedkoop was. Nou chinees bier in frankrijk niet dus! We hebben er maar twee gedronken , was ook erg licht bier volgens de chinees, dus geen last gehad van een afterdinnerbikedip.

Zondag 31 Mei

Zondag 31 Mei 126 km

Vandaag toch weer 1070hm. We hebben de route aangepast, we zijn namelijk zaterdag 13km naar het zuiden van Compiègne gereden en dus ook van de route afgeweken. Tot een uur of half twaalf ging het goed maar daarna ging het regenen. We hebben nog wel bij een Chinees geluncht maar als je dan de natte kleren weer aan moet trekken is dat ook geen pretje. Daarna weer tegen de wind in en in de regen verder. Gé heeft het ook helemaal gehad met die wind, maar mijn mede fietsers kennen mij wel, ik ben niet voor niets in Zeeland en in de wind geboren. In Meziers hebben we dan ook maar besloten om een hotel kamer te nemen. Lekker warm en droog. We zitten nog war te internetten en te lezen en gaan maar weer op tijd onder de wol.

Eindelijk in Frankrijk

Franse dorpen

We zijn in Frankrijk en begonnen aan de eindeloze wegen en lege dorpen. Van die dorpen met dichte huizen , geen mens te zien en zeker geen eetgelegenheid of winkel. Je vraag je af waar die mensen eten en inkopen doen. Voor ons kwam dat niet zo best uit. Onze geplande lunch rond 1300 uur werd uiteindelijk rond 1530 toen we eindelijk weer eens door een stad van enige omvang kwamen. De dag ervoor toen we nog in Belgie waren en een bakkerij zochten kwamen we er ook al slecht vanaf. Bakker?? Nee meneer die hebben wij hier niet. Maar wel een broodautomaat. Weet je wel zo'n automaat waar je in Nederland de kroketten uittrekt. Later hebben we nog veel meer van die dingen gezien. Toch wel handig als je honger hebt en alles is gesloten. Maar helaas zover zijn ze nog niet in Frankrijk.

Rustdag

Na 4 dagen van fietsen werd het voor ons lichaam toch tijd om een moment van rust te nemen. Al lijkt een tocht van 140 km voor een doorsnee toerder niet zo bijzonder dan moet ik ze toch even iets vertellen. Normaal rijd ik op mijn wielrenfiets van ongeveer 7 kg in ongeveer 4 tot 5 uur een afsrand van 120 -130 km. Maar met een trekkersfiets en bagage van totaal 38 tot 39 kg is ander koek. Zeker met wind tegen want je vangt met 4 grote tassen en stuurtas veel meer wind. Dus 4 dagen zo'n 9 uur onderweg ben je toe aan een beetje rust. Ook moeten er kleren worden gewassen en verhalen via wifi op onze blog worden gezet.

Dus gisteren op zoek naar een goede camping voor een extra dag om te wassen en wifi. We zitten in Pierrefonds een toerischtisch plaatsje met een gweldig mooi kasteel. Chateau Pierre, zeg maar Piet zijn huis in zijn vorige leven. We moesten er wel 13 km voor omrijden want er was geen camping dichterbij Cambrai waar we wilden overnachten.

Slaande ruzie!

Nee niet Piet en ik maar Piet met een fransman. Nou ja bijna dan. Het gebeurde op een fietspad bij een inhaalmanouvre .Piet belde netjes wel 3 keer en begon te passeren. Op het moment dat Piet langs hem reed gooide hij opeens het stuur naar links en botste tegen Piet aan. Met veel moeite kon hij de fiets overeind houden. Er onstond een flinke discussie met de fransman maar uiteraard begrepen we elkaar niet. Toen toch maar weer opgestapt en boos weggereden. En toen zei Piet nog dat hij hem eigenlijk voor zijn bek had willen slaan.Hij hield zich natuurlijk in want er stond nog en francaise bij die er niets mee te maken had.

Zaterdag 30 Mei

Zaterdag. 30 Mei

Vandaag niet gefietst, we hebben de was gedaan. Voor de rest wat boodschappen gedaan. Pierrefonds is een heel leuk stadje met een groot Chateau. Lekker uit eten geweest en vanavond op tijd in de zak want morgen gaan we er weer tegen aan.

Vrijdag. 29 Mei

Vrijdag 29 Mei. 139 km

Vandaag weer een pittig dagje. Ik heb gisterenavond afgesloten met dat we een biertje gingen scoren mar dat is mislukt. Eerst achten wij te lunchen in Compiègne maar dat was aan de vroege kant, foutje, we hebben nog drie uur moeten door rijden tot in Nyon. Voor de rest zijn alle dorpen en stadjes verlaten of het restaurant gesloten maar in Nyon hebben we een man gevonden die nog een biefstukje wilde bakken. We dachten Compiègne een camping te vinden maar we moesten nog 13 km doorrijden tot in Pierrefonds. Toch 780hm. Morgenochtend zien we wel wat het weer doet anders maken we er een wasdag van.

België

Dieven die belgen!

Nou ja niet de mensen maar de vogels. We hadden net lekker gegeten en de boel opgeruimd. Kaas en vlees en brood in de verpakking klaar gezet voor de volgende ochtend en een beetje afgedekt. Toen lekker een belgisch biertje gaan drinken. Toen we terug kwamen bij de tent lag de verpakking van de kaas op de grond en de gaten zaten in de verpakking van het brood. Kaas nergens te bekennen. Duidelijk gejat door een paar brutale vogels. Dat werd dus een onbijt waar we ons de kaas van het brood hadden laten eten.

Belgisch landschap.

Ik wist dat ze slechte wegen in belgie hebben. Ze hebben zowaar ook fietspadden die vaak ook nog verplicht zijn. Slecht, erg slecht: kuilen, gaten beton over betonen los grind er op. Je fiets en bagage rammelt alle kanten op. Tot nu toe is er een tas al diverse malen afgedonderd. Met veel moeite krijg ik die er die weer op. De klemmetjes van de bevestiging springen gewoon open door het gerammel. Nu gisteren heb ik er wat op gevonden. Van een waslijn die nog ergens in de struiken lag heb ik, o nee eigenlijk Piet met zijn multitool na een half uur zagen, een stukje afgehaald. Die waslijn met een koperen kern is zo sterk dat je daar wel een olifant aan kunt hangen. Goed daar heb ik nu mijn tas extra mee beveiligd.

Behalve slechte wegen en fietspaden hebben ze in belgie ook erg veel kanalen. Wij hebben eindeloos gereden op zogenaamde jaagpaden tegen de wind in langs de kanalen. Ja we hebben de muur van Geradsbergen ook nog gezien en gereden. Dat is toch wat anders als op de tv. Hij is verdomd lang en alleen maar kasseien. Dus rammelen maar met je bagage. Gelukkig voor ons gingen we de moeilijke kant af. Ondertussen is mijn kont gaar van al dat gerammel op die paden en wegen en uiteraard van de lange zit. Negen uur per dag is blijkbaar teveel voor je zitvlees.

Donderdag 28 ei

Donderdag 28 Mei. 123km

Vandaag moeten wij 650hm maken. Tegelijk vanuit de camping klimmen naar Geraardsbergen en daar de muur op (vanaf de achterkant) wel bij de kapel geweest. Daarna steeds. Op en af het lijkt Limburg wel. Na een tijdje maken we even een stop voor broodje dan kijkt Gé even op zijn Garmin en zegt verbaasd dat wij nog maar 39km hebben. We besluiten dat we wel zien hoe ver we komen. In dorpje gaan we het enigste restaurant lunchen. Plat du jour 4 gangen en 2 pilsjes. Daar besluiten we in Cambrai te stoppen. Om 18,00 uur op de camping en daarna het vaste ritueel (tent op zetten en zo al). Zo nu gaan we nog een biertje proberen te scoren.