Franse dorpen

We zijn in Frankrijk en begonnen aan de eindeloze wegen en lege dorpen. Van die dorpen met dichte huizen , geen mens te zien en zeker geen eetgelegenheid of winkel. Je vraag je af waar die mensen eten en inkopen doen. Voor ons kwam dat niet zo best uit. Onze geplande lunch rond 1300 uur werd uiteindelijk rond 1530 toen we eindelijk weer eens door een stad van enige omvang kwamen. De dag ervoor toen we nog in Belgie waren en een bakkerij zochten kwamen we er ook al slecht vanaf. Bakker?? Nee meneer die hebben wij hier niet. Maar wel een broodautomaat. Weet je wel zo'n automaat waar je in Nederland de kroketten uittrekt. Later hebben we nog veel meer van die dingen gezien. Toch wel handig als je honger hebt en alles is gesloten. Maar helaas zover zijn ze nog niet in Frankrijk.

Rustdag

Na 4 dagen van fietsen werd het voor ons lichaam toch tijd om een moment van rust te nemen. Al lijkt een tocht van 140 km voor een doorsnee toerder niet zo bijzonder dan moet ik ze toch even iets vertellen. Normaal rijd ik op mijn wielrenfiets van ongeveer 7 kg in ongeveer 4 tot 5 uur een afsrand van 120 -130 km. Maar met een trekkersfiets en bagage van totaal 38 tot 39 kg is ander koek. Zeker met wind tegen want je vangt met 4 grote tassen en stuurtas veel meer wind. Dus 4 dagen zo'n 9 uur onderweg ben je toe aan een beetje rust. Ook moeten er kleren worden gewassen en verhalen via wifi op onze blog worden gezet.

Dus gisteren op zoek naar een goede camping voor een extra dag om te wassen en wifi. We zitten in Pierrefonds een toerischtisch plaatsje met een gweldig mooi kasteel. Chateau Pierre, zeg maar Piet zijn huis in zijn vorige leven. We moesten er wel 13 km voor omrijden want er was geen camping dichterbij Cambrai waar we wilden overnachten.

Slaande ruzie!

Nee niet Piet en ik maar Piet met een fransman. Nou ja bijna dan. Het gebeurde op een fietspad bij een inhaalmanouvre .Piet belde netjes wel 3 keer en begon te passeren. Op het moment dat Piet langs hem reed gooide hij opeens het stuur naar links en botste tegen Piet aan. Met veel moeite kon hij de fiets overeind houden. Er onstond een flinke discussie met de fransman maar uiteraard begrepen we elkaar niet. Toen toch maar weer opgestapt en boos weggereden. En toen zei Piet nog dat hij hem eigenlijk voor zijn bek had willen slaan.Hij hield zich natuurlijk in want er stond nog en francaise bij die er niets mee te maken had.