De benen

Ja hoe is het is het eigenlijk met de benen? Nou best goed. Die hebben het de eerste paar dagen natuurlijk zwaar gehad. Die zijn niet gewend om meerdere dagen achter elkaar zolang te moeten werken. Die benen van ons zijn gewend aan ritjes van 4 tot 5 uur. Maar nu hebben we het over ritjes van 6 tot 7 uur puur fietstijd. En dan nog het verschil in wat er aan gedreven moet worden. De benen zijn gewend een superlicht gewicht fiets van 7 kg aan te drijven. Nu moeten ze een goederentrein van totaal tegen de 40kg in beweging zetten. Dat merken ze vooral tijdens stoppen en weer optrekken . Dat gaat niet zo flitsend als dat gewend waren. Maar niet te praten over de slakkengang waarmee de benen de hele zaak de berg op bewegen. Een helling op de macht even door trekken naar boven? Vergeet het maar tenzij je nog een paar reserve benen bij je hebt. Maar ondertussen zijn ze aardig gewend aan het dagelijkse ritme en ze klagen niet meer. Gisteren zijn we de col du Somport opgereden.Die is bijna 1700 m hoog en wij hebben ongeveer 1300 in een klim overbrugd. Dat betekent dat de benen klaar zijn voor Spanje.

Aan het eind van die benen zit je kont en die mag lekker de hele dag op het zadel zitten. Maar ook die is dat maar 4 tot 5 uurtjes gewend. Na die tijd beginnen de problemen. De zeem plakt aan de huid vast die begint te iriteren en je zitknobels worden langzaam maar zeker rauw van het gehobbel. Dan maar weer eens even staan, lucht bij de billen , dan maar weer even verschuiven naar voren of naar achteren. Maar het helpt uiteindelijk allemaal niet. Gewoon doorfietsen, niet zeuren, gaat vanzelf over s'avond en morgen begint het weer overnieuw.