Eindelijk we zijn in Spanje. Na de col de Somport te hebben overwonnen trekken we nu Spanje binnen. We doorkruizen het oude koninkrijk Navarra waar veel oude pelgrimssteden en monumenten zoals kerken, bruggen en beelden staan. Na regen, bliksem en storm te hebben doorstaan strijken we neer op een spaanse camping. De tent staat nog niet of het barst weer los. We zijn toen maar op een waranda bij een van de niet bezette huisjes gaan zitten. De dag erna weer hetzelfde verhaal. We kwamen aan in Sangüesa en weer noodweer. Toen hebben we maar een hostel genomen. De dag erna naar Puente la Reina. In dat pelgrimsplaatsje hebben gelunched. We zaten in de smalle hoofdstraat waar veel toeristen rondliepen en aan weerszijde de tafeltjes stonden waar gegeten werd. De plaatselijke vuilnisman besloot om tijdens lunchtijd maar eens de vuilnis op te halen in deze straat. Zit je lekker te eten staat er op eens zo'n vuilniswagen voor je tafeltje. Met passen en meten kon de vrachtauto zich door de straat manoevreren terwijl al het vuilnis er achter in werd gegooid. Piet daar gaat je Fyts, riep ik. Hij moest toch snel even kijken of die er nog stond.

Na de lunch verlieten we het plaatsje over de historische puente (brug). Het landschap is prachtig. Glooiende velden met goudkleurig koren met heuvels waar prachtige oude steden en dorpen op bovenop liggen en in de verte de echte bergen.

''Kijk'', riep Piet daar heb je ze: ''De reuzen en ze staan te zwaaien naar ons. ''We vallen ze aan'' riep hij. We sprongen op onze stalen rossen en spurtte met een noodgang de eerstvolgende berg op. Echter Los Gigantes(de reuzen) kregen hulp van de zon. El Sol brandde genadeloos op onze hoofden en toen we boven aan kwamen waren we uitgedroogd en uitgeput. ''Dondé estan los gigantes (waar zijn de reuzen)'' riep Don Pierre. Ja, Piet spreekt al een aardig woordje spaans. '' Piet'' zeg ik ''het zijn geen reuzen maar windmolens met grote wieken die ronddraaien''. ''No, no es verdad (is niet waar)'' zegt Piet ''ze zijn gevlucht, kijk maar ze staan op de volgende berg''. Aanvallen roept Don Pierre opnieuw , hij stapt op zijn stalen ros en ik volg hem naar de volgende berg.