Je denkt natuurlijk als je in Santiago aankomt dat je het einde van je reis hebt bereikt. Maar dat is niet zo. El camino de Santiago loopt door tot aan de brandtoren in Finesterre. Hier staat ook het bordje Camino de Santiago 0.0 km. Dus wij zijn gisteren door gefietst naar Finisterre. Dat was nog een stevige rit van ongeveer 115 km en ruim 1700 hm. Maar wij zijn ondertussen wat gewend dus ook dit appeltje hebben wij geschild. Onderweg zien we overal van die oude stenen of houten gebouwtjes op poten. Het lijken wel een soort kippenhokken op poten. Ik vraag onderweg in een restaurant waarvoor deze typische schuurtjes dienen. Tja iets vragen in het spaans dat kun je beter niet doen. Zodra een spanjaard denkt dat je een woordje spaans spreekt volgt er een waterval van onverstaanbare woorden in een tempo waar je duizelig van wordt. Net doen of je het begrijpt is dan de beste manieer om het te stoppen. Ik heb het later maar even opgezocht waar die typische hokken voor diende. Het blijken opslagplaatsen te zijn voor voedsel met name van het land. En op poten als bescherming tegen de knaagdieren. Nu zijn we aan het einde van onze tocht gekomen alhoewel nog even 100 km terug fietsen naar Santiago morgen. Het lijkt hier wel het einde van de wereld en vroeger in de middeleeuwen dacht men dat ook daadwerkelijk hier in Europa. Finisterre is het meest westelijk puntje van het vaste land van europa. Er zijn natuurlijk wel een paar dorpen in de buurt die dat ook beweren te zijn maar dat is toch met name ingegeven door hebzucht. Het levert namelijk geen kattepis op. Iedereen wil graag even staan op het westelijkse stukje en een foto maken van een ondergaande zon daar te plekke. Alsof die zon hier iets specials is. Nou voor ons niet hoor want het was namelijk bewolkt. Geen zon gezien. Eigenlijk sinds we in Spanje zijn betrekkelijk weinig zon gezien op enkele warme dagen na. Op dat meest westelijk puntje staat een paal waar mensen iets achter kunnen laten. Veel wandelaars leggen daar een steen met naam neer. Maar sommige denken dat het een vuilstortplaats is en laten hun afgeragde schoenen of verbleekte kledingstukken achter. Blijkbaar was er vroeger ook nog het ritueel van het verbranden van de schoenen na het volbrengen van de tocht maar dat mag tegenwoordige niet meer.

Op onze camping hebben we een mooi uitzicht op het strand en de zee. Maar helaas zoals al gezegd weinig zon. Toch maar even naar het strand gewandeld maar onderweg gestrand op een terras. Het was er lekker warm en het bier smaakte goed. Verder zijn we vandaag lekker lui geweest. Alhoewel even naar de brandtoren fietsen in Finisterre was toch weer goed voor 23 km en 350m. Wel zonder bagage maar dat betekent toch dat we niet helemaal zijn ingedut. En morgen? Ja morgen gaan we naar Mexico. Heeft Piet besproken zegt die.

Dus morgenochtend voor de laatste keer de tent opbreken, spullen inpakken en een dag fietsen.Het zal wennen worden om weer in een ander ritme te komen en in een kamer met echt bed te slapen.

Dus dit is het: het einde van onze pelgrimstocht, aan het einde van de wereld en het einde van onze belevenissen en verhalen . Tenzij we morgen tijdens de terugreis naar Santiago van onze fiets vallen laten we dat nog wel even weten.