Vrijdag 20 mei

Vanochtend om 5 uur dacht ik José is vergeten de luiken dicht te maken. Ik werd wakker van het licht en de vogeltjes die luidkeels aan het fluiten waren. Waar ben ik dacht ik. O ja ik lig in mijn tent. Dat is best weer even wennen. Vooral omkleden in de tent en spullen zoeken. Het is er zo klein, je kunt je kont er niet keren en je spullen er georganiseerd neerleggen.

Maar goed na licht en geluid rond vijf toch maar weer verder gaan slapen en toen rond zeven weer wakker van het getik op mijn tent. Jawel regen! Ik blijf nog maar even liggen dacht ik maar ik hoorde Piet even later alweer druk bezig dus toch maar er uit. Gelukkig hield het snel op met regenen maar de tent wel zeiknat. Maar daar maak ik me al niet druk meer over. Gewoon oprollen en in de zak proppen. Zien we straks wel weer op de volgende camping.

Vandaag was niet gemakkelijk. Een lastige maar wel erg mooie route. Totaal ongeveer 108 km. Gekronkel langs de Maas, er overheen en weer terug , dan er weer langs en weer naar de ander kant. Ongelofelijk wat een water, niet alleen de Maas maar al die uitlopers en plassen. Dus het ging wel eens verkeerd. We werden een onverhard pad opgestuurd. Een stukje verder in het struikgewas lag een smalle ingang naar een verhard fietspad verscholen in het grasland. Wij reden echter een onverhard pad op dat steeds smaller en slechter werd. De boer die zijn land ploegde nam steeds meer pad mee. Tenslotte stonden we tussen de rauwe asperges in het akkerland. Gezien eerdere ervaringen zijn we daar toch maar niet aan begonnen en omgekeerd. Tja en toen reed ik lek op dat geitenpad vol met stenen en puin. De eerste lekke band!

Vandaag stonden overal onder weg stonden de vlaggen strak in de wind. En natuurlijk niet voor ons maar wel voor ons in de verkeerde richting. Veel en harde wind tegen dus. Toen we eindelijk oostwaarts gingen werd het iets minder maar toen begonnen de limburgse heuvels. Maar dat is alsof je thuis komt want die kennen wij natuurlijk als de beste. Toch wel iets lastiger als met de racefiets wat normaal gesproken hier ons vervoermiddel is.

En dan even later eindelijk in het buitenland. Nou ja buitenland; België dus en we zitten dan ook nog in het Duitssprekende deel. Op een Belgische duitssprekende natuurcamping bij Raeren. Een camping met fluitende vogels, briesende paarden, kakelende kippen,kraaiende hanen, rondrennende katers en kruidenplukkende Duitse huisvrouwtjes. Die waren blijkbaar hun eten bij elkaar aan het scharrelen in de natuur. Ze hadden hun mandjes al aardig vol liggen met allerlei groen spul. Ik vroeg of het wel te etende was. Nou we mochten het mee komen klaar maken. Maar we hebben toch maar bedankt want het wordt beslist een vegetarisch potje. We hebben lekker ons brood met beleg wat we onderweg hadden gekocht opgegeten.