Vandaag weer een mooie dag. De hele dag zon en lekker warm en een beetje winderig. Ik heb wel ver gefietst ongeveer 135 km. In de omgeving Trier was het moeilijk een camping te vinden. De eerste lag pal aan de autobaan, de tweede bleek naar lang zoeken niet meer te bestaan en nu zit ik 6km achter Trier in Konz. Ik zou hier een rustdag nemen maar doe het toch niet. Ook deze camping ligt aan een drukke weg. Dus morgen verder en geen Trier bekijken. Was ook erg lastig om met de fiets door de stad te komen.

Vandaag weer van alles gezien! Het is toch zo mooi als je langs het water fietst met de heuvels op de achtergrond en de zon schijnt. Af en toe zijn er tegenvallertjes maar dat hoort er bij en maakt ook het avontuur. Zo heb ik ook iets om over te schrijven. Dus niemand hoeft medelijden met me te hebben.

Vanochtend reed ik de camping af en binnen 3 minuten reed ik al de smurrie in op het fietspad. Ik moest beide voeten aan de grond houden om te voorkomen dat mijn voorwiel niet onderuit gleed. Het was spekglad en door de bepakking en mijn gladde wegbanden glijd de fiets alle kanten uit. Dan maar zoveel mogelijk over de grote weg, geen bordjes meer volgen die in de richting van de rivier wijzen. Maar dan is het nog lastig. De campinghouders hebben de campings geëvacueerd en alle caravans en campers op het fietspad en de vluchtstrook op de weg gezet. En je ziet hier veel campings, nou ja ondergelopen campings.

Langs de Rijn en Moezel zie je ook veel kastelen en burchten. Oud vervallen, ruïnes of mooi gerestaureerd. Als ik de torens in de verte zie liggen zie ik het al voor me: een schone jonkvrouw opgesloten in de toren die staat te zwaaien naar de ridders die in vol ornaat uitrijden op hun strijdrossen door de poorten van hun kasteel. Wat zouden ze verbaasd opkijken als ze in de huidige tijd plotseling op de autoweg uitkomen en die stroom van toeristen in auto's, motors en fietsers voorbij zagen komen. Vroeger waren wij het gepeupel voor de edelen en nu zijn de toeristen de geldschieters om de kasteelheren hun onderhoudskosten van hun kastelen te kunnen laten betalen.

En dan kathedralen, kerken, kapelletjes, kruisbeelden en kerkhoven, het barst ervan. De een nog mooier als de ander maar ik ben gestopt met overal een foto van te maken. Thuis kun je de talloze plaatjes in je fotoboek of mapjes toch niet meer uit elkaar houden. Wel opvallend dat al die woorden beginnen met de K van katholiek. Als ik nu bij elk van die godshuizen een weesgegroetje had gebeden zou ik nu Sint Gerardus heten. Maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Piet heeft het vorig jaar ook geprobeerd. Bij elke kathedraal en kerk ging hij naar binnen om bij pastoor een stempeltje te halen. Of hij ook met pastoors baas sprak weet ik niet. Maar aangekomen in Santiago was hij net zo min heilig als ik. Ik hoop nu maar dat een lieve schoonzus of schoondochter een gebedje voor mij opzegd. Van mijn eigen familie verwacht ik daar niet zoveel.

Voorlopig ben maar voorzichtig en kijk goed uit.