Vanochtend vertrokken vanuit Kautenbach op weg naar België. Het was zwaarbewolkt maar droog. Ik heb mijn helm maar de hele dag opgehouden want ik ken de wegen in België. Die zitten vol met gaten en scheuren waar je met fiets en al in kunt verdwijnen. Het onderhoud aan de wegen hier is onbegrijpelijk. Dan heb je een stuk mooi geasfalteerde weg en je draait de bocht door en je moet in de remmen om te voorkomen dat je de weg aframmelt of in een gat rijdt. Typisch Belgische toestanden.

Na een uurtje of twee fietsen kreeg ik toch wel trek in koffie. Ik kwam nog door Bonnevue in Houfalize waar ik vaker voor een mountainbike weekend ben geweest maar helaas er was niemand aanwezig. Verder is er voorlopig niet veel te zien tot ik plotseling links van de weg een steil weggetje naar beneden zie gaan met daar een soort restaurantje/bar. Ik met piepende remmen naar beneden. Het was een typisch motor kot. Ik kwam binnen en zag ze al zitten; de mannen met kale koppen waar zo een pothelm over heen past en s'ochtends voor 1100 uur al met een stevig biertje voor hun neus. De hoorns van een os en andere motor accessoires hingen tegen de muur. Ruige mannen denk je maar wel grappig als je ze dan plat Vlaams hoort praten. Op trektocht vraagt de bar eigenaar? Ja, met mijn fiets met een één mk motortje. Kom natuurlijk niet zo snel vooruit als jullie met je tig pk motors maar ik kom overal tegenop. Tja toen moest ik natuurlijk wel die ontzettend steile helling naar de weg nog oprijden. Ik zag ze al denken dat lukt hem nooit. Nou mooi wel. Ik moest wel even op de juiste plaats op mijn fiets stappen zodat mijn voeten op tijd kon inklinken , de juiste versnelling voorzetten , voordat ik vol gas gaf. Zo jongens gaan jullie maar weer verder met het onderhoud van je bierbuik.

Ik reed door verlaten boeren gehuchten met onuitspreekbare Franse namen. Weinig te beleven toen ben ik maar op een dorpspleintje met de dorpsfontein en een bankje gaan zitten voor mijn lunch. Die maak ik s'ochtends zelf en kom zo nooit zonder eten te zitten. Behalve morgen misschien want het is zondag en geen brood meer te krijgen. Wat een stilte in zo'n dorp en niemand te zien. Ik zit lekker in het zonnetje te genieten en de vogeltjes fluiten. Maar het kan snel veranderen want ik was het dorp nog niet uit en het begint te onweren en hard te regenen. It was raining cats and dogs. Och ja; heb ik mijn regenkleding niet voor niets meegenomen. Maar uiteindelijk wordt je met regenkleding net zo nat. Ik moest behoorlijk klimmen en je begint te zweten en dat kan niet weg door de regenkleding. En het afdalen over de natte vaak gladde wegen door de koeienstront en andere rotzooi op de weg ging niet van een leien dakje . Ik was een beetje scheiterig en haalde de vaart eruit door veel en voorzichtig te remmen. Het beeld kortgeleden van Piet gevallen en bloedend op de weg blijf je toch bij.

Vandaag net iets minder dan 100 km gefietst maar wel 1460 hm. Dus een stevig ritje met behoorlijk op en neer in de Belgische heuvels. Ik ben aangekomen op een camping in een plaatsje Hamoir. Ik zag het alweer dreigen voor een nieuwe onweersbui dus maar snel een plaatsje gevraagd en de tent opgebouwd. Het zag er al een beetje armoedig uit maar dat is typisch Belgisch dacht ik. Na betaling kreeg ik de sleutel van het toiletgebruik en de douche. Dat vond ik al vreemd. Het toiletgebruik en de de douche op slot? Tja het werd snel duidelijk. Dit was bij veruit de smerigste camping die ik ooit gezien heb. Dat mocht natuurlijk niet iedereen zomaar zien. Na betaling kreeg je de sleutel.Ik weet niet wanneer daar de laatste keer schoon is gemaakt maar dat is beslist maanden geleden. En dan de douche : het water spuitte alle kanten uit de douchekop behalve de goede. Er hing een vies verkleurd douche gordijntje dat je beslist niet wilt aanraken anders kun je weer opnieuw beginnen met douchen. Boven de douche was een soort gaas gespannen waar blijkbaar afval op gestort kon worden. Wastafels ... Tja erg vies dus. En het stonk er. Maar het water wat uit de kraan kwam was schoon en warm. Ik dacht zal ik er wat van zeggen. Toch maar niet. Alleen het idee al om met de uiterst onaantekkelijke smoezielig geklede campingbeheerster in discussie tegaan deed me al huiveren. Och het is maar een nacht dat overleven we wel. Ik was net terug bij de tent en de volgende onweersbui kwam al weer over. Dus maar goed dat ik niet verder gereden ben. Maar eens kijken hoe het met de rest van de Belgen is in dit stadje.