We gaan naar Rome

Maandag 16 mei

Het is bijna zover, donderdag vertrekken we voor de fietstocht naar Rome. Vorig jaar zijn we voor het eerst samen de strijd aan gegaan op de fiets naar Santiago de Compostella . Dat is ons zo goed bevallen dat we er een vervolg aangeven. Nu gaan we dus naar Rome en vervolgens naar Pisa en vandaar vliegen we weer naar huis. Het zijn iets minder kilometers maar de reis wordt niet minder zwaar. We gaan over de Alpen en de Dolomieten en ook in Toscane is nogal wat klimwerk te verrichten .We gaan proberen om regelmatig weer een verhaaltje te schrijven maar zijn wel afhankelijk van een goede WIFI verbinding.

Als alles volgens planning verloopt komen we donderdag 23 Juniterug. Verder wensen we jullie veel lees plezier toe.

Groet Gé en Piet

PS : Voorlopig hoef je ons niet te sponsoren met extra fotoruimte.

Donderdag 25Juni

Donderdag. 25Juni. 81km. 1254hm

Vandaag de laatste fietsdag van deze uitdaging. We staan op tijd op maar het is wachten op het brood, het moet uit het buur dorp komen en daar is gisteren avond een feest geweest en daarom moet het brood uit een andere plaats komen. We hebben alles afgebroken en op geruimd zo ver als mogelijk is. Om 8,45 uur is er eindelijk brood. We gaan fietsen in de mist en ik weet dat we eerst een stevige klim krijgen. Als we daar boven zijn en aan de afdaling beginnen wil het zonnetje doorbreken. De route is minder mooi hij gaat veel over drukke wegen. Omgord drie uur zijn we in Santiago bij hotel México. Wegzetten de fiets in de garage en gaan lekker douchen want dat is nodig. Het laatste gedeelte door de stad was nog redelijk heftig en heet. Na het douchen zoeken we een terras voor ons gebruikelijke biertje. Straks nog even de stad in om te eten en morgen zien we wel wat we doen. Dit is voor mij het einde van mijn verhaal.

Het einde

Je denkt natuurlijk als je in Santiago aankomt dat je het einde van je reis hebt bereikt. Maar dat is niet zo. El camino de Santiago loopt door tot aan de brandtoren in Finesterre. Hier staat ook het bordje Camino de Santiago 0.0 km. Dus wij zijn gisteren door gefietst naar Finisterre. Dat was nog een stevige rit van ongeveer 115 km en ruim 1700 hm. Maar wij zijn ondertussen wat gewend dus ook dit appeltje hebben wij geschild. Onderweg zien we overal van die oude stenen of houten gebouwtjes op poten. Het lijken wel een soort kippenhokken op poten. Ik vraag onderweg in een restaurant waarvoor deze typische schuurtjes dienen. Tja iets vragen in het spaans dat kun je beter niet doen. Zodra een spanjaard denkt dat je een woordje spaans spreekt volgt er een waterval van onverstaanbare woorden in een tempo waar je duizelig van wordt. Net doen of je het begrijpt is dan de beste manieer om het te stoppen. Ik heb het later maar even opgezocht waar die typische hokken voor diende. Het blijken opslagplaatsen te zijn voor voedsel met name van het land. En op poten als bescherming tegen de knaagdieren. Nu zijn we aan het einde van onze tocht gekomen alhoewel nog even 100 km terug fietsen naar Santiago morgen. Het lijkt hier wel het einde van de wereld en vroeger in de middeleeuwen dacht men dat ook daadwerkelijk hier in Europa. Finisterre is het meest westelijk puntje van het vaste land van europa. Er zijn natuurlijk wel een paar dorpen in de buurt die dat ook beweren te zijn maar dat is toch met name ingegeven door hebzucht. Het levert namelijk geen kattepis op. Iedereen wil graag even staan op het westelijkse stukje en een foto maken van een ondergaande zon daar te plekke. Alsof die zon hier iets specials is. Nou voor ons niet hoor want het was namelijk bewolkt. Geen zon gezien. Eigenlijk sinds we in Spanje zijn betrekkelijk weinig zon gezien op enkele warme dagen na. Op dat meest westelijk puntje staat een paal waar mensen iets achter kunnen laten. Veel wandelaars leggen daar een steen met naam neer. Maar sommige denken dat het een vuilstortplaats is en laten hun afgeragde schoenen of verbleekte kledingstukken achter. Blijkbaar was er vroeger ook nog het ritueel van het verbranden van de schoenen na het volbrengen van de tocht maar dat mag tegenwoordige niet meer.

Op onze camping hebben we een mooi uitzicht op het strand en de zee. Maar helaas zoals al gezegd weinig zon. Toch maar even naar het strand gewandeld maar onderweg gestrand op een terras. Het was er lekker warm en het bier smaakte goed. Verder zijn we vandaag lekker lui geweest. Alhoewel even naar de brandtoren fietsen in Finisterre was toch weer goed voor 23 km en 350m. Wel zonder bagage maar dat betekent toch dat we niet helemaal zijn ingedut. En morgen? Ja morgen gaan we naar Mexico. Heeft Piet besproken zegt die.

Dus morgenochtend voor de laatste keer de tent opbreken, spullen inpakken en een dag fietsen.Het zal wennen worden om weer in een ander ritme te komen en in een kamer met echt bed te slapen.

Dus dit is het: het einde van onze pelgrimstocht, aan het einde van de wereld en het einde van onze belevenissen en verhalen . Tenzij we morgen tijdens de terugreis naar Santiago van onze fiets vallen laten we dat nog wel even weten.

Dinsdag 23 Juni

Dinsdag. 23 Juni 114km. 1740hm

Ja na twee dagen niet gefietst te hebben is het weer even wennen. Maar we hebben er beiden zin in. Eerst moeten we dwars door de stad Santiago wat voor mij altijd een ramp is maar eenmaal buiten de stad moeten we krijgen we tegelijk een klim en dat met koude spieren. Ook rijden we de eerste kilometers over een drukke weg maar als we de afslag hebben gehad krijgen we redelijke rustige binnen wegen. Ik weet dat we twee stevige klimmen krijgen met een hoogte verschil van ongeveer 450hm. Het weer is omgeslagen, het is fris, voor Gé koud, maar wel droog. Boven op de tweede klim in Pinot do Val gaan we lunchen. Het lijkt wel of het restaurant gesloten is maar als we binnen komen zit het bijna vol. Daarna moeten we nog zo’n 37km over golvend terrein. In Estorde zo’n 7km van Finesterre vinden we een camping. Gelukkig de laatste keer de tent opzetten. De zon is gaan schijnen. Morgen gaan we in ieder geval even naar de kust en voor de rest hangt het van de zon af of hij gaat schijnen of niet.

In de stad

Op de eerste plaats wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties en adviezen op onze verhalen. Het wordt door ons bijzonder gewaarderd dat jullie onze reis tot nu toe hebben gevolgd. Wij hebben niet op de reacties zelf weer kunnen reageren omdat ons daartoe de tijd ontbrak. Als je daar aan begint moet je eigenlijk overal op reageren en dan kom je niet meer toe aan je eigen verhalen.

Maar goed er komt bijna een einde aan onze tocht. Onze belevenissen in Santiago vandaag en morgen zullen we nog iets over vertellen en tenslotte een laatste verhaalover onze tocht van Santiago naar de kust een plaats genaamd Finisterre

Ja, vandaag een rustdag. Dan kan dan wel zo gepland zijn maar dat loopt toch anders. Het begon al afgelopen nacht. Blijkbaar is er een of andere feestdag te vieren hier in Spanje en dat gaat dan gepaard met vuurwerk midden in de nacht. Tot twee keer toe schrok ik wakker uit mijn slaap en dacht dat de oorlog weer uitgebroken was. Zware knallen gevolgd door meer vuurwerk bleek het te zijn. En waarom? Ik weet het niet. Wel dat er een feestje na 1200 uur begon met live bandje tot mijlen ver in de omgeving te horen. Van nachtrust na een zware dag kwam niet veel terecht. Ja en s'ochtends zit je toch weer normale tijd recht op in bed klaar voor een nieuwe dag fietsen. Het ritme zit er na enkele weken gewoon vast in gehamerd.

Na een rustige morgen op de camping, een uitbestede was deze keer, zijn we s'middags maar eens de stad gaan verkennen. Werkelijk een prachtige stad vrij heuvelachtig met veel kerken, kloosters en andere mooie gebouwen en een historisch gezellig centrum met nauwe straatjes en gezellige terrasjes. En dan natuurlijk de kathedraal in. Veel bladgoud en nisjes met altaren en versieringen. Als je het allerheilogste wilt bezoeken, je komt dan achter het hoofdaltaar, moet je in de rij staan. Wij zijn er toch dus waarom niet. We schuivelen langzaam naar binnen en staan dan opeens achter het beeld van de heilige Jacob. Goud en belegd met tientallen edelstenen. Even aanraken' langs het heilige hoofd de kerk in kijken en weer doorschuiven plaats maken voor de volgende. Goed dan ook nog maar even de crypte in. Trapje naar beneden en plotseling in een nis een kist met ???? Vermoedelijk zijn dat dan de overblijvelsen van de apostel. Je kunt even op een bankje knielen en iets tegen hem zeggen. Maar snel want de volgende gelovige of toerist komt eraan. Terug in de kerk heb je dan nog het spectakel van het zwaaiende wierook vat. Een wierook ongeveer 15 x groter dan normaal hangt aan een touw bevestigd ergens hoog aan het plafond. En meestel een keer per dag tijdens de mis van 1200 uur wordt het vat ontstoken en de wierookdampen worden de kerk ingeslingerd.Dit is volgens iedereen het spectakel wat je moet gaan zien. Nou ja ik hoef niet zo nodig. Als misdienaar toen ik nog jong was heb ik zelf vaak genoeg met de wierookpot gezwaaid.

Na de kerk even ons certificaat ophalen dat we de pelgrimstocht hebben volbracht. Wat een drukte daar zeg. Je staat wel eventjes in de rij en is de laatste beproeving alvorens je een gecertificeerde pelgrim bent. Moi een paiertje in het latijns en niemand die het kan lezen. Maar goed ik herken mijn naam dus het zal wel'goed zijn.

Ja en toen konden we echt onze ''prestatie'' gaan vieren. We zijn neergestreken op een terasje en begonnen met een biertje. Toen ook nog een aantal fietsers aanschoven die we al eens eerder hadden ontmoet onderweg werd het nog heel gezellig. Enkelen uurtjes en biertjes later toch maar eens gaan eten. Een speciale maaltijd hadden we ons zelf beloofd. En dat werd het. Om Piet zijn culinaire ervaring deze reis nog verder uit te bouwen hebben we ons zelf getrakteerd op een uitgebreide vis schotel. Krab, gambas, garnalen, rivierkreeftjes en diverse soorten mosselen samen met een heerlijk koele witte wijn. Na afloop voelde we ons net Piet Pelleboer. Er lag een hele berg afval op onze borden en de tafel.Maar even de handen wassen maar s'avonds op de camping roken onze vingers nog naar de vis. Koffie en een rummetje en onze dag kon worden afgesloten.

Zo nu nog een klein uitstapje naar een plaats Finisterre aan de kust. Toch nog een stevige rit verwacht ik. Dus waarschijnlijk nog een verhaaltje als we daar zijn aangekomen.

Yes, we zijn in Santiago

Eind van de middag zijn we naar een lange vermoeiende dag aangekomen in Santiago. Eerst even langs de kathedraal gereden om ons te melden dat wij er ook zijn en toen naar de camping. De kathedraal die ze speciaal voor ons waren aan het opknappen stond nog in de steigers. We waren te vroeg en hebben blijkbaar te snel gereden. Ook typisch dat kathedralen en campings altijd op heuvels liggen. Dus dat is na een lange dag nog twee keer de vermoeide benen aanspreken.

En vandaag was me wel het dagje. De laatste etappe net als gisteren lang en zwaar. Ook de warmte het was minimaal 36 graden. Gisteren nog een lange col van zo'n 800 meter op en daarna nog diverse heuvels zodat het totaal op 114km en 1700 hm uit kwam. Lijkt misschien niet zoveel maar met deze hitte en de bagage toch een behoorlijke prestatie vind ik. En vandaag niet anders . Eerst een colletje van zo'n 450 m en daarna continue op en af. Klimmetjes tussen de 5 en 10 % van 50 to 150 hm. Totaal toch weer 1750 hm.

Allemaal cijfers maar hoe voelt dat nou? Tja iedereen zal daar anders over denken maar ik vond het heerlijk. Na een klim kom je over de top, je bent moe, warm en bezweet en dan kun je je lekker naar beneden laten storten. De wind blaast je droog en koelt je af, de snelheid geeft je een kick en je benen kun je stil houden en herstellen even. Je kijkt je zelf door de bocht heen en gaat tegen de lijn aanhangen die ideaal is. Met een fiets met bagage bereik je natuurlijk niet zo'n hoge snelheid als op de race fiets. Maar goed ook want dat is niet verantwoord. Maar de wind ruist in je oren en langzaam wordt de wind warm. Opeens is het stil en dan weet je het: je moet weer klimmen.Snel schakelen , het goede ritme vinden en gaan. De zon begint dan te branden op je huid, je spieren branden ook en het zweet begint lopen. Je ziet de top, denk je maar er komt een bocht en een nieuwe top dient zich aan. Eindelijk dan de echte top, je spieren schreeuwen om rust. En dan begint het weer overnieuw. Je stort jezelf weer naar beneden en voordat je beneden bent kun je weer een nieuwe klim aan. Heerlijk zo'n landschap van op en neer daar houd van. Met 36 graden, een brandende zon moet er wel vaak vocht aangevuld worden. Bij een stop gaan er twee blikken cola in. Bij de lunch twee bieren en ondertussen drinken we diversen bidons leeg.

Ondertusssen zitten we op de camping 2 km van het centrum en 300m van de supermarkt. Er is een bar en zwembad dus wij houden het hier wel een paar dagen uit. Na te hebben gedouched en gegeten zijn we weer helemaal hersteld en eigenlijk klaar voor morgen. De vraag is alleen waar gaan we morgen naar toe. Nou morgen in ieder geval niet op de fiets.

Zaterdag 20Juni

Zaterdag 20 Juni. 106km. 1748hm

SANTIAGO!!!!!!!! We zijn er de laatste loodjes zijn nog zwaar. Met 35 graden en dan ook nog de nodige hoogte meters dan breekt dit mij op. Maar een halve liter water over het hoofd en je bent weer het mannetje. Vanmorgen vroeg ontbeten zodat wij om half negen vertrekken. Het begint met een stevige klim. Voor de rest van de dag blijft het maar op en neer gaan. Je telt de kilometers wel af. En uit eindelijk ben je er nog eerder dan ik had verwacht. Naar het centrum nam ik een steile straat waar ik op een gegeven moment van de fiets af moet. Nauw als je hem lopend voor moet duwen een helling op van 15%. Uiteindelijk komen we bij de Kathedraal. Even een emotionele moment. Daarna naar de camping, een kerk en een camping liggen altijd op een bult zij we nu achter. Op de camping verschillende Nederlanders ontmoet die ook op de fiets gekomen zijn. Na het installeren van kamp plaats en gedoucht gaan we bij de supermarkt inkopen voor ons avond maal. We blijven in ieder geval ook morgen hier maar dat gaan we nog bespreken. Nu nog even naar de bar om te internetten en dan moe maar voldaan de zak in.

Santiago in zicht

Ja we naderen Santiago. Nog maar 110 km na vandaag. Vandaag was trouwens een zware dag met ongeveer 115 km en 1700 hoogtemeters. We hebben ons zelf maar beloond met een kamer in een hotel. Dan kunnen we morgen aan de laatste zware etappen beginnen.

We zitten Portomarin . een dorpje van ongeveer 500 inwoners en 1000 bedden voor pelgrims en de nodige herbergen en restaurants dus. Ik begreep van de hotelhouder dat de Santiago gekte pas echt begint in juli en augustus. Busladingen vol ook groepen met schoolkinderen komen dan hier naar toe . Vooral Italianen en fransen komen blijkbaar in grotere getallen. Ik vind het nu al druk en kom er dus achter dat het nog gekker wordt. Volgens mij draait de hele economie van dit deel van Spanje op de Camino de Santiago. Er is ook ruim geinvesteerd in bewijzering, special wandelwegen en opgeknapte monumenten zoals bruggen en kerken etc.

Je vraagt je af waarom toch iedereen zo graag naar Santiago de Compestela wilt. Wat is er nu eigenlijk te zien. Nou ja het graf van Sint Jacob dus , een van de apostelen van Jezus. St. Jacob is rond het jaar 44 vermoord in spanje en 800 later kreeg iemand tijdens een droom een aanwijzing dat zijn graf zich ergens in een heuvel bij Santiago bevond. De spanjaarden en met name de katholiek kerk ook niet gek in die tijd zagen het belang hiervan en hebben officieel de vondst erkend. Niks geen dna onderzoek of recherche werk of dit inderdaad de vermiste apostel Jacobus was. Waarschijnlijk had men in die tijd ander manieren om dit vast stellen. Maar goed zo is dus een bedevaart oord ontstaan. En dat heeft de stad Santiago, de streek en de kerk geen windeieren gelegd.

Slimme lui die katholieken hoogwaardigheids bekleders. Zo hebben wij ondertussen honderden kerken en kathedralen gezien waar in de nodige wel een of ander relikwie te vinden was. een botje ,rib of vinger, een kledingstuk of gebruiksvoorwerp van een of ander heilige. Het lijkt wel of na de dood van een heilige zijn lichaam en bezittingen werd verdeeld onder de de belangrijke kerken. Zo'n relikwie was uiteraard een gegarandeerde trekpleister.

Ja en komend weekend gaan wij de Santiago gekte in Santiago beleven. Ik ben benieuwd wat het ons allemaal gaat brengen. En wie weet kom ik ook wel terug als een '' believer''.