Vrijdag 19Juni

Vrijdag. 19 Juni. 114km. 1709hm

Vanmorgen om twintig over negen vertrokken van de camping. Het is wat zoeken naar de goede richting daar we eerst naar Villareau del Bierzo moeten om de route weer op te pakken. Uit het boekje hebben we begrepen dat we col op moeten van 30 kilometer lang. Het eerste stuk is wel gemakkelijk maar halverwege is er toch een lastig stuk van 10 tot 12 procent. In een dorpje zit Gé te wachten en ik we zijn boven. Ook Gé denkt dat maar mis daar komen nog een paar hellingtjes. Als we echt boven zijn is het half een en gaan we lunchen. Je hebt aan beide kanten van de weg een mogelijkheid maar wij kiezen voor d rustige kant. Dan komt er mooie lange afdaling naar Sarri. Als we daar binnen rijden is dit niet echt het gezellige stadje wat we voor ogen hebben. Eigenlijk hebben we het allebei wel gehad maar besluiten om door te rijden naar Portomarin. Een klein maar gezellig plaatsje. Als we op het kerkplein staan te overleggen komt er een Spanjaard die duit spreekt naar ons toe met een onduidelijk verhaal over een sleutel. We vragen hem of hij een goede herberg weet die twee persoon kamers heeft, maar die zijn er niet. Maar hij heeft wel een kamer voor 35 euro. We lopen mee en het bevalt ons wel. Installeren douchen en een terras op zoeken voor bier want dorst hebben we wel gekregen. Daarna zoeken we een restaurant voor het diner. Als we klaar zijn met eten loopt de vrouw langs die we in Leon hebben gesproken. Ze schuift even aan en hebben een leuk contact. Na de koffie gaan we naar de kamer of we op internet kunnen, maar dat is weer eens bagger. Misschien gaan we straks ergens wat drinken waar ze Wi-Fi hebben. Anders stuur ik het later wel.

Donderdag 18Juni

Donderdag 18Juni. 112km. 1128hm

Na een rust dag moet je weer even op gang komen. Het weer is fris maar het belooft een mooie dag te worden. Het begint weer wat meer heuvelachtig te worden en noch net voor onze lunch moeten we een stevige klim overwinnen. Na de afdaling willen we gaan lunchen. Een hele mooie afdaling vrij steil, jammer alleen dat het wegdek hobbelig is maar toch kom ik op een max. snelheid van ruim 62 km/uur. Halverwege ik een hoop gesis en weer de achter band lek, de vierde. Ik spreek met Gé af dat als we in een grotere plaats komen ik ga proberen een nieuwe band te kopen. Het is even wat zoeken naar een camping in Villafranca del Bierzo maar daar is geen camping. We moeten 7 kilometer terug. Ik heb intussen een nieuwe band maar door al dat gedoe is het 19,00 uur voor we op de camping zijn. Na de gebruikelijke inrichting van onze plaats gaan we eten en douchen en een biertje scoren in de plaatselijke bar. Bij terug komst mijn band gewisseld. Daarna wordt het duister en Gé heeft last van de muggen dus gaan we de tent in want morgen wordt een zware dag.

Piet en Gé

Ik weet zeker dat een aantal mensen zich hebben afgevraagd gaat dat wel goed Piet en Gé bijna 5 weken samen op reis. Dat zijn toch hele andere persoonlijkheden. En mischien is dat bij ons voor aanvang van de reis ook wel eens de gedachten gepasseerd.

Nou ik weet het antwoord inmiddels hierop. Het gaat bijzonder goed tussen ons beide. Wij voelen elkaar goed aan, willen ongeveer hetzelfde als het aankomt op wijze van afstanden te overbruggen, waar en hoe te overnachten en wat en waar te eten. Maar dat niet alleen we kunnen ook goed met elkaar opschieten , praten en maken grappen met elkaar. Ja af en toe moet je dingen geven en nemen maar dat is geen probleem. En dat is natuurlijk ook heel prettig als je zo'n tijd met elkaar moet optrekken. Ook wat fietsen betreft zijn we goed aan elkaar gewaagd. Piet is sterk in het lang tegen wind in rijden en ik ben wat beter in de bergen.

Wij zijn ondertussen zo op elkaar ingespeeld dat we al af en toe de vraag krijgen of we broers zijn. Piet natuurlijk de oudere broer, ik heb al genoeg jongere broers. We zaten een keer ergens te eten in een redelijk niet al te goedkoop restaurant toen we in gesprek kwamen met twee portugezen. Zij vroegen ons of we broers waren opdat we zo op elkaar leken. Oké dat zal dan wel. De portugezen zaten zich te beklagen over het feit dat zij als zogenaamde gastarbeiders in Frankrijk aan het werk waren. Maar ondertussen vertelde ze dat ze hier regelmatig aten en gaven ons de aanbeveling voor de biefstuk van 5 ons. Ook spraken ze verdacht goed engels en ze vlogen elk weekend naar huis. Wat voor werk doen jullie dan vroeg ik. Ja ze waren ingenieurs voor een of ander groot project. Dus vet betaalde banen en dat zag je ook wel in vetgemeste lichamen die elke dag het restaurant opzochten. Maar ook een franse boer waar we logeerde vroeg het ons. Blijkbaar reden voor zijn vrouw om ons extra goed te verzorgen met een frans boeren omelet.

Maar goed broers of geen broers ik ben blij met Piet als reisgenoot . Wij hebben veel plezier samen en hoop dat dit de laatste week nog zo blijft. Maar daar heb ik alle vertrouwen in.

Woensdag 17 Juni

Woensdag. 17 Juni. 0km. 0hm

Rustdag, ja wat moet ne er mee. Je begint met later opstaan, wat aardig gelukt is. Ik stond pas om 8,30 uur op. We moeten eerst brood halen voor het ontbijt. De bakker os nog gesloten maar dat we hebben aangebeld kunnen we toch brood kopen. Het is nog fris en de tent staat in de schaduw. We gaan aan de overkant van het pad in de zon ontbijten. We nemen er de tijd voor en daarna is de was aan de beurt. Gé vindt nog een stuk touw zodat we net genoeg waslijn hebben. Ja dan is het weer tijd voor de koffie. Het is voor de benen wel even wennen aan dit ritme.we rommelen wat aan zolas banden plakken en ketting smeren. Dan moeten we weer lunchen, het is een rust dag maar toch ben je druk. Na het eten gaan we bij de, campingbar onder een afdak zitten internetten want in de zon is het echt warm. Ik krijg het voor elkaar om een paar foto’s op de blog te zetten, niet helemaal naar mijn zin maar je hebben wat te kijken. Om een uur of half vijf gaan we nog even naar het stadje om een foto van de brug te maken. Aan het eind van de brug is een terrasje waar we een biertje drinken. Het is nog te vroeg om te eten dus gaan we naar onze tent waar Ge gaat lezen en ik dut een beetje in. Dank bedenk ik ook op een rustdag moet er geschreven worden. Straks gaan we uit eten dus sluit ik bij deze de dag.

Fase Drie

Iedereen dacht natuurlijk waar blijft fase 3. Sommige hebben geen idee wat het betekent andere zullen nooit in die fase belanden. En wij ? Ja laat ik eerst eens uitleggen wat fase 3 is. Wij hebben vandaag een rustdag dus een prima moment omdat eens te vertellen.

Fase 3: Kijk , hier gaat het de meeste pelgrimsgangers nu om. Om uiteindelijk het alle daagse leven zoals je dat gewend bent achter te laten en na te gaan denken over jezelf, het leven en wat je verder wilt bereiken. Een stukje zelfreflectie, bezinning e.d. en voor de religieuze onder ons ook om een stukje dichter bij je god te komen. Sommige mensen gaan hiervoor in retraite, andere duiken in een zweethut, hebben een stilte weekend of een meditatie weekend. Er zijn vele manieren om te status te bereiken dat je over dit soort zaken na gaat denken. Sommige moeten dit alleen doen andere juist samen mer andere mensen. Een ding is zeker dat lukt je niet of nauwelijks in je ''normale gang van leven''. En hoe zit het met ons? Ik kan dat niet voor Piet zeggen. Voor mijzelf ? Ik ben er nu wel mee bezig maar ga niet al mijn gedachten op de blog zetten.

Wat mij wel is opgevallen deze reis tot nu toe is hoe groot de wereld eigenlijk is. En dat is toch in tegenstelling wat ik een paar weken geleden dacht namelojk hoe klein de wereld toch is. In de moderne wereld weet je binnen een paar minuten wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt en je krijgt er gelijk beeld en geluid bij. Dan reizen wij zelf binnen een dag naar de andere kant van de wereld en hebben ondertussen bijna alle continenten bezocht. Dat was vroeger andere koek. De rijken trokken rond met paard en ezel en het overige gepeupel gewoon met de benenwagen.

Met onze relatieve langzame manier van reizen op de fiets zie je pas hoe de wereld werkelijk is. Eindeloze wegen, velden, stille dorpjes en verlaten gehuchten. De geschiedenis tekent zich af in alle reuïnes, momumenten en historische gebouwen , oude steden e.d. die je onderweg tegen komt. Je kunt je steeds beter voorstellen hoe de mensen vroeger geleefd hebben en ziet ook dat er nog massa's mensen zijn die dat nog steeds op vrijwel dezelfde wijze doen.

De behoefte aan alle onze moderne hebben-dingetjes verdwijnt langzaam. Je realiseert je dat je eigenlijk met heel weinig spullen prima kunt leven. Nu ruim 3 weken zonder krant, tv, nieuws of luxe is eigenlijk geen probleem. Je fiets en 4 tassen met wat kleren een tent e.d is alles wat je bezit. Je went er snel aan. Maar regelmatig komen we toch weer in contact met de moderne wereld. Zit je dan weer eens op een terasje en om je heen zit iedereen als een stel apen elkaar na-apend te appen vraag je je toch af of we daar nu beter mee zijn geworden. In plaats van met elkaar te praten zitten we met elkaar te appen. Voor mij mogen we een bord verboden te roken en appen op elk terasje plaatsen dan wordt het er weer gezellig.

Terug naar fase 3 : meer ga ik jullie er niet over vertellen. Maar voor iemand die eens een keer uit het alledaagse leven wilt stappen en zich wilt bezinnen op een aantal zaken is een pelgrimstocht zoals naar Santiago een prima middel. Daarnaast blijft het uiteraard ook een fysieke inspanning die voor onze vaak ingedutte lichamen een goede zaak is.

Eten en drinken

Vandaag was een verassing. We werden wakker met een zonnetje. Gelijk maar vastgelegd op een foto als bewijs dat de zon in Noord Spanje ook wel eens schijnt. Nee, vandaag was wat weer betreft echt een goede dag, zon, weinig wind en een fijne fietstemperatuur. Alleen de route vandaag was een beetje saai. Lange rechte stukken door velden en weinig te zien. Behalve uiteraard de hordes peligrinos. Want die waren er weer volop.Gisteren zagen we er nog een met een been compleet in verband en op krukken. Nou die moet er wel erg veel zin in hebben gehad om zo verder te lopen. Wij fietsen nog relatief snel door zo'n saai stuk maar voor hen moet het helemaal lang duren om dit soort stukken te overbruggen. Geukkig voor de wandelaars barst het van de pelgrimsherbergen op de route. Dat moet ook wel want de hele route naar Santiago lijkt wel een soort eeuwige durende 4 daagse en dan verspreid over 800 km.

We zijn vandaag León gepasseerd' echter iets te vroeg. We wilden daar lunchen maar dat kan op veel plaatsen pas na 1300 uur. Dus rijden wij nog maar even door. Ja, en dan kan het wel even duren voordat je iets tegen komt waar je wat kan eten. Het was half drie toen we begonnen aan onze lunch. Die menuutjes hier zijn overigens best goed. Voor €10 tot €12 krijg je een prima voorgerecht, stuk vlees of vis, nagerecht, fles wijn en brood. Tja dat verklaart ook waarom wij ondertussen ook aan de wijn zijn begonnen want die fles wijn laat je toch niet staan. Biertjes zijn voor de dorst en die nemen we ook nog regelmatig. Die dagmenuutjes met name voor de peligrino doen het goed bij ons. Gisteren maakte we nog bijna een vergissing. We waren erg hongerig en stapte een restaurant binnen. We werden gelijk opgevangen door een ober in een chique pak die een beetje zuur naar onze fietsuitrusting en kleding keek. We liepen zo de pluche vloerbedekking in en de ambiance van een 3 sterren restaurant. We werden naar ons plaatsje begeleid en de menukaart werd gepresenteerd. Kaarsje werd aangestoken en de amuze kwam er al aan. Piet zei ik dit is boven onze stand , snel wegwezen. Lo siento es mucho caro para nosotros zei ik en gelijk werd het kaarsje uit gedaan en de amuze verdween weer richting keuken. Toen hebben we lekker gegeten bij de buren om de hoek. Een €10 menu, voorgerecht, vlees en frite, nagerecht en een fles wijn en een stokbrood.

Ja, eten en drinken is belangrijk voor de fietser. Wij verbranden heel wat calorieën per dag en zweten het nodige vocht uit. Dat moet in voldoende mate worden aangevuld, dus daar besteden wij de nodige aandacht aan. Tevens is dit met name voor Piet een culinaire ervaring. Hij eet vaak op aanbeveling van mij allerlei zaken die hij niet eerder heeft gehad. Zoals couscous, tortilla, geitenkaas, chourizo, diverse tapas. Ook drinken een aantal nieuwe zaken voor hem zoals drink yohurt, speciale belgische biertjes, frans bio bier en natuurlijk rum. Dat laatst was in de koude periode om lekker warm te worden. Nou voor Piet geldt niet wat de boer niet kent eet die niet. Maar het is meer wat de boer niet kent kan lekker zijn. We hebben wel gemerkt dat 2 biertjes tijdens de lunch geen afterdinerbikedip veroorzaakt maar een halve fles wijn en een biertje voor de dorst wel. Dus wij zijn daar een beetje voorzichtig mee.

Dinsdag 16 Juni

Dinsdag. 16 Juni 105km. 406hm

Vanmorgen toen ik wakker werd van de wekker had ik niet veel zin om op te staan. Maar de zon scheen maar het was wel fris. We gaan om 9uur op pad de route is wat heuvelig maar voor de rest wel een beetje saai. We komen in Leon een grote drukke stad. De route leid ons naar Kathedraal waar ook het toeristenbureau is voor de stempel. Als ik weer buiten kom staat Gé met een Nederlandse te praten, ztj is 4Mei uit Nederland vertrokken op de fiets maat als ik kijk hoeveel bagage zij bij zich heeft valt dat in het niet bij ons vergeleken. Zij slaapt dan ook in Albergue’s wat ns nog steeds niets lijkt. Daarna willen we gaan lunchen maar we zijn te vroeg dus rijden we maar door. Wat we tegen komen zijn alleen maar gehuchten waar niets is. Ik ben op een gegeven moment helemaal leeg maar volgens Gé is het nog maar vier kilometer naar een grotere plaats en dat red ik wel al moet ik kruipen. We komen in Villar de Mazarife in een pelgrims herberg waar het een beetje anders gaat als in een gewoon restaurant, we moeten lang wachten voor we een menu krijgen maar als het begint gaat het vlot. We hebben twee biertjes besteld en krijgen ook nog een fles rode wijn bij het eten. Je begrijpt met halve liter bier en een fles wijn achter de kiezen gaat het fietsen wat minder soepel. De bediening gaat niet erg snel, we zijn dan ook ander half uur kwijt. Daarna weer verder en komen uit op een omver harder weg waar grote stenen liggen. Gé rijdt in mijn wiel en ja daar gaat hij over een steen, stuit lek. Het is het voorwiel dus het euvel gauw opgelost. We rijde door naar Hospitaal de Orbigo waar we een camping vinden waar we een rust dag door kunnen brengen. We hebben vandaag voor het eerst van de Spaanse zon kunnen genieten. We hebben in het plaatsje gegeten voor 19 euro en dan krijg je ook nog een flesjes water mee. Nu zitten we op de camping stukjes te schrijven. Morgen rust dus ik zie wel hoe laat we staan.

Maandag 15 Juni

Maandag. 15 Juni. 121km. 731hm

Als ik om 7,10uur mijn tent uit kruip is het maar 7 graden. Ik moet eerst mijn fiets nog herstellen, ik ben namelijk in die klei van gisteren een remblok kwijt geraakt, en ook mijn achter band nog herstellen. Bij het restaurant een paar honderd meter verderop gaan we ontbijten. Daarna gaan we weer verder over gedeeltelijk onverharde paden. In begin is er nog wat klim werk maar dan wordt het vlakker en kunnen we kilometers maken. In Frmista geluncht en dan kunnen we over lange rechte paden, deels onverhard, naar Sahagun. Eerst boodschappen gedaan en dan naar de camping de zon schijnt. En wat denk je als de tent staat en we willen koffie drinken begint het te regenen. Even gewacht en toen toch maar gegeten buiten bij de tent. Het blijft koud en de wi-fi is niet sterk dus gaan we naar de stad om een pilsje te kopen. Daar op het terras heeft Gé verbinding en kan zijn verhaal plaatsen. Daarna mar weer een rum gedronken en teru naar de camping en slapen