Zondag 14 Juni

Zondag 14Juni. 114km. 1026hm

Op tijd opgestaan alles weer inpakken, voor ons ontbijt hoeven we niet te zorgen. Als we beneden komen in de eetzaal lopen er twee nonnen te bedienen en we worden aan een tafel met eenvoudig ontbijt gezet. We twijfelen of we moeten reageren maar dan komt er zuster vragen welk kamer nummer we hebben en dan wordt er van alles bij gezet, we hebben namelijk een uitgebreid ontbijt besteld. We vertrekken weer volgens onze gebruikelijke planning het weer is goed en we komen hordes pelegrinos tegen. We rijde door vele kleine plaatsjes waar niets is en ik begin al te denken daar gaat mijn lunch terwijl ik er echt aan toe ben. Maar het geluk is met ons en we komen langs een wegrestaurant. Daarna doorgereden naar Burgos wat een mooie stad is, een stempel gehaald bij het toeristen bureau en in de buurt van de Kathedraal een cola gedronken. 14km ver ligt Cavia waar een camping is. Wat er daar allemaal is gebeurt lees he in het verhaal van Gé wel. Ik heb vandaag mijn tweede lekke band. Het blijkt dat ik langs een steen ben gereden en nu is de zijwand beschadigd. Nu moet ik er een plakker tussen leggen en hopen dat hij het houd. We gaan in het camping restaurant eten bij een vriendelijke jonge dame, die de dochter van de eigenaar blijkt te zijn. Het eten is voortreffelijk en ook de wijn, deze is namelijk niet gekoeld. Als we zitten eten begint het te stormen en te regen maar wij zitten droog en gezellig. Nadat we alles hebben afgewerkt en het nog steeds regent zegt Gé zal ik je verrassen, ik zeg oke. Hij gaat naar de bar en komt terug met een rum. Ja Willem als de temperatuur lager wordt met je een opwarmen nemen en dan heb je aan bier niets. Om half elf sluit de tent en gaan wij naar onze tent.

Zaterdag 13 Juni

Zaterdag. 13 Juni 103km. 185hm

De tent was vanmorgen nog nat maar ja toch maar inpakken. We dachten nog een laatste stukje klimmen maar het blijft maar door gaan maar dat zien jullie wel aan de hoogte meters. In een dorpje waar een restaurantjes is hebben we geluncht. Het lijdt goed weer niet zo warm maar het is goed fiets weer. In Santos Domino de la Calzada gaan wij overnachten maar naar de lucht gekeken besluiten we een hostel te nemen. Na dat we bij het toeristen bureau zijn geweest zoeken we een hotel komen in net hotel dat wordt gerund door nonnen. Ruime kamer en alles netjes voor elkaar. We gaan de stad even verkennen en het gebruikelijke pilsje kopen. Dan weer terug naar de kamer om wat te internetten. In e stad gedineerd en als we weer op de kamer zijn wil lk wat foto’s op onze blog zetten maar dat wordt een ramp, ook Gé heeft het even geprobeerd maar ook hem lukt ook hem niet dus op de foto’s moeten jullie maar even wachten. Nu ga inslapen in een lekker bed.

Hordos peligrinos

Of hordos goed spaans is weet ik niet maar Piet en ik vinden het wel leuk klinken. Als je begint aan de trip naar Santiago heb je eigenlijk geen idee hoeveel mensen deze reis ook maken. Je maakt de pelgrimstocht te voet, op de fiets of te paard.En je moet minimaal 200 km hebben afgelegd aan een stuk tot aan Santiago. In België en Frankrijk hebben we nauwelijks andere pelgrimsgangers gezien. Dicht bij de Pyreneeën kwamen we er al enkele tegen. In Spanje na de Col de Somport begint het pas echt. En in Puenta de la Reina starten ook veel mensen.Vanaf dat moment kruizen we regelmatig de weg met de wandelaars en sommige stukken lopen en fietsen we over dezelfde wegen of paden. Vandaag kwamen we ook weer hele hordes tegen. En dan weet je af en toe niet wat je ziet. Groepen wandelaars in dezelfde kleuren shirtjes. Deze zie je later massaal stoppen bij een bus voor wat te drinken of kleren te wisselen. Dat zijn natuurlijk niet de echte pelgrims. Zo zie je er ook lopen zonder enige bagage, behalve telefoon natuurlijk. En maar bellen , dus zeker nog in fase 1. De echte pelgrims haal je er zo uit. Zie iemand met een hoed, stok en grote rugzak dan weet je het zeker: dat is een echte. En als die ook nog een beetje strompelt is het plaatje compleet. Je komt wat bijzondere figuren tegen onderweg. De hippies met een kleurrijke outfit en rare hoedjes, de woudloper types met grote zakmessen op hun heup en allerlei handige outdoor dingetjes , de slecht voorbereidde types op slecht schoenen en die strompelend voorwaarts gaan. En dan de regenkleding: allerlei type en kleuren grote zakken over de rugzakken of soms compleet over mens en rugzak. En onderweg zitten ze met hun voeten bloot vol blaren en s'avonds in de stad of het dorp lopen ze moeilijk op slippertjes rond. Ja als wandelaar heb je het zwaar. Nog maar niet te spreken over de nachtrust. Het barst van de pelgrimsherbergen onderweg waar praktisch alle wandelaars gebruik van maken. Ook nog campingspullen meesjouwen is voor veel geen optie. Wij spraken een paar Denen en die bevestigen wat wij al wisten. Soms sliepen ze in een slaapzaal met tientallen mensen met maar twee wc's en iedereen moest natuurlijk s'nachts na de wc. Van slapen kwam niet zoveel terecht en s'ochtens in de file voor de wc. Dat hebben wij bewust vermeden. Wij staan lekker op de camping waar het tot nu toe elke dag regent en koud is. Vanochtend rolden we ons bed uit en het was 7 graden en alles zeiknat. Lekker ontbijten of avond eten in de zon is ons nog niet gelukt sinds we in Spanje zijn. Ik vraag me af of we wel de goede kant zijn uitgereden. In het zuiden hoort het toch steeds warmer te worden. Vanochtend op de fiets maar 3 lagen kleren aangedaan want het was maar 11 graden. Maar goed of je nou wandelaar of camperende fietser bent afzien zul je. En als je een echte pelgrim bent vindt je dat niet erg.

De hele route vanaf de grens met Frankrijk is wel goed bewijzerd. Overal hangen bordjes met Camino de Santiago. In alle steden en dorpjes aan de route barst het van de pelgrimsherbergen en zogenaamde speciale pelgrimsmenu's in de restaurant. Het is duidelijk dat de spaanse middenstand welvaart bij deze pelgrimsgekte.

Buen camino is wat je zegt als je een ander wandelaar of fietser tegenkomt. Het is zeker een goede wandeling of reis alleen is de vraag voor wie precies.

Gestrand in de spaanse modder

Zijn er geen reuzen of de mieren dan is er wel iets anders dat ons probeert te verassen en te ontmoedigen. Wat ons vandaag is overkomen hadden zeker niet op gerekend. Na een lange dag over eindeloze heuvels van rond de 3 tot 6 % met een stevige wind waardoor de heuvels behoorlijk pittig waren kwamen we door Burgos en nadererde we het einddoel. Een camping, we zagen hem liggen maar we konden er niet komen want er lag een snelweg tussen ons en de camping. Over een onverharde weg zou het wel lukken dachten wij. Nou de spanjaarden dachten laten we hier eens nog een weg aanleggen en met grote machine was de hele boel over hoop gehaald. Maar wij ervaren mountain bikers laten ons niet snel uit het veld slaan. Gewoon doorrijden dus. Met volle vaart rijd Piet door een modderige plas en staat na een meter of 5 opeens stil en valt om. Ik volg en sta na een paar meter ook stil en blijf net overeind. Wij zijn de spaanse klei in gereden. De klei plakt als een gek aan onze banden en alles slipt dicht. Tussen spatborden en banden alleen maar klei, remmen een brok klei. De fiets staat vast als in een blok cement. Loodzwaar en is er niet uit te tillen. We moeten alle bagage eraf halen en een stuk verplaatsen naar waar de weg weer begaanbaar is. Piet staat als een Zeeuwse boer in de klei te zwoegen. Zijn schoenen zijn ondertussen door de klei die eraan blijft kleven gegroeid tot een paar enorme klompen. Ik wist niet dat zeeuwse boeren zo konden vloeken.Als een boer ploegde hij met zijn fiets door de smurrie. Uiteindelijk lukt het ons de fietsen ook los te krijgen uit de klei en te verplaatsen maar daar zijn we er nog niet mee. We moeten alles schoon krappen met een steen en stok want de wielen draaien niet meer rond. Ondertussen zit alles onder de klei. Goed na tijdje lukt het ons de boel weer gangbaar te krijgen en we rijden met een fiets vol klei en nauwelijks remmen het laatste stuk naar de camping. Gelukkig is die open en ze hebben een afspuitmogelijkheid. Toen de schoonmaak operatie van de fietsen, tassen en ons zelf. We zijn wel even bezig geweest maar hadden een geluk er was een wegrestaurant bij de camping. Ondertussen ook nog een dispuut mer de campingeigenaar. Die zei dat we niet goed stonden en de tent moesten verplaatsen. Ik denk het niet zei ik in mijn beste spaans. We mochten net van de vrouw die ons inchechtte de tent neerzetten waar we wilden. Ja maar dit is een plaats waar de mensen normaal zitten te picknicken als ze hier na het zwembad komen. Ik kijk hem verbijsterd aan. ''Welke mensen '' vraag ik er is geen hond en er komt ook niemand met dit kloten weer. Gelukkig bindt hij in en mogen we blijven staan. Nadat we gedouched hadden zijn we gaan eten in het restaurant en terwijl we binnen zaten barste het noodweer weer los. Sinds we in Spanje zijn is het gewoon elke avond regen en storm. Vandaag overdag was het 14 graden en met de wind lijkt het veel kouder. We hebben duidelijk de verkeerde kleding meegenomen. Maar op dit moment dat ik dit zit te schrijven zitten we lekker warm binnen te genieten van een lekker diner en wijn. Nu maar hopen dat voordat ze het licht hier uitdoen en we buiten worden gezet de regen is opgehouden. We bestellen nog maar een wijntje en hebben ons ook niet laten verslaan door spaanse modder alhoewel ik wel eens een woordje zou willen spreken hier met die spaanse wegenbouwers.

Los pequeños

Na gisteren te zijn verslagen door de reuzen was het vandaag de beurt aan de liliputers. Na te zijn aangeland op een 4 sterren camping verwacht je natuurlijk heel wat. Nou dat viel toch wel tegen. 4 sterren camping betekent namelijk veel voorzieningen zoals sportveld, zwembad , uitgebreide kantine/cafetaria etc. Ja, daar wil half Spanje wel staan. Een grote drukke camping met strak tegen elkaar geplaatste caravans en tenten. Veel families met kinderen. Lekker druk dus. Nadat we de tent hadden opgezet maar even wat drinken in de kantine. Er was een sportactiviteit bezig voor kinderen. En toen begon het weer te hozen. Al die kinderen naar binnen en toen een kakofonie van geluid en schreeuwende kinderstemmetjes aangevuld met volwassen die brullen om de boel onder controle te houden. Je gek van de herrie maar we konden niet weg want het regende nog steeds idioot hard..Toen het eindelijk droog werd snel naar de tent gevlucht maar daar werden we opgewacht door hele kolonies mieren. Ik opende de tent en op mijn tassen zaten werkelijk honderden miertjes. Van die hele kleintjes die werkelijk overal in konden komen. Ik dacht ik zit op een mierennest maar al snel werd duidelijk het min of meer overal het zelfde was. De boel maar schoongemaakt alles goed dicht gemaakt en maar in bed gekropen. Ik dacht na alles goed te hebben afgesloten er komt geen mier meer binnen. Maar helaas s'ochtends zaten er toch weer tientallen in de tent. Na te hebben opgebroken en klaar om te vertrekken zet ik mijn helm op en even later kruipen ze weer over mijn hoofd. Het lijkt wel of ze uit mijn oren en neus komen. Tijdens het fietsen zie ik er af en toe nog eentje over mijn arm kruipen. Op onze nieuwe locatie , een hostel omdat het weer eens regende toen we aankwamen op de plaats van bestemming in Santa de Domingo liepen ze even later weer door onze kamer. Zo zie je maar weer wordt je niet door los gigantes verslagen dan wel door los pequeños (de kleintjes).

Vrijdag 12 Juni

Vrijdag. 12 Juni 91km. 1041hm

Lekker geslapen weer is eens wat ander als een tent en een dun matrasje. Gé geeft aan dat hij niet zulke goede benen heeft als gisteren, daar is niet veel van te merken want berg op kan ik hem nog steeds niet volgen. We zitten nu in Spanje maar ook daar gaat het op en af. Wat je hier wel hebt mooie lange en breed afdalingen. In Estella drinken we een cola en doen boodschappen. We willen doorrijden tot Los Argos maar krijgen tegelijk nog Een klim voor onze kiezen als ik bijna boven ben staat Gé bij een camping te wachten en stelde voor om hier maar te overnachten. Dat blijkt een goed idee want nadat we de tenten hebben op gezet en gedicht en ook wat was hebben gedaan besluiten we in de kantine een biertje te gaan kopen. We zitten nauwelijks of daar begint het te gieten, jammer van de was die buiten hangt. Als het droog is gaan we nar de tent o te eten. Na het eten ga ik de vaat doen en daar zie ik een droger staan, voor twee euro kun je een was drogen. Ik neem ook de was van Gé mee. Dan koffie en weer begint de regen dus vluchten we de kantine in waar ik nu mijn stukje zit te schrijven en het buiten giet. Nauw straks naar weer vroeg de zak in.

Donderdag 11Juni

Donderdag 11 Juni 105km. 1167hm

Vannacht veel wind maar weinig regen, alleen tegen de tijd dat wij moeten opstaan begint het weer. Op de veranda van een zomerhuisje ontbeten dan bleven wij lekker droog. Daarna toch maar de kletsnatte tent ingepakt. Als we beginnen te fietsen vanuit Jacca is het redelijk droog en krijgen een behoorlijke klim voor onze kiezen. voor de rest van de dag niet veel bijzonders het weer blijft redelijk maar als e in de buurt van Sanguesa komen krijgt er toch weer onweer dus gauw een hostel gezocht, we zijn net binnen en daar barst het los. Onder in de hal kunnen we internetten, dat gaan we dan ook doen nadat we zijn gewassen en geïnstalleerd. De verhaaltjes lukt wel maar met foto’s gaat van alles mis. Om 17,30 uur stoppen er mee en gaan de stad in om te eten. We komen terecht in een restaurant waar nog acht Spaanse pelgrims zitten. Spanjaarden spreken luid en snel dus is het een kakofonie van geluid. Als we terug zijn in de hostel ga ik beneden nog even internetten ik wil kijken of ik een reader op mijn tablet kan zetten dan ik ook weer lezen, maar dat mislukt. Dan maar slapen

Don Quichote y Sancho Panza

Eindelijk we zijn in Spanje. Na de col de Somport te hebben overwonnen trekken we nu Spanje binnen. We doorkruizen het oude koninkrijk Navarra waar veel oude pelgrimssteden en monumenten zoals kerken, bruggen en beelden staan. Na regen, bliksem en storm te hebben doorstaan strijken we neer op een spaanse camping. De tent staat nog niet of het barst weer los. We zijn toen maar op een waranda bij een van de niet bezette huisjes gaan zitten. De dag erna weer hetzelfde verhaal. We kwamen aan in Sangüesa en weer noodweer. Toen hebben we maar een hostel genomen. De dag erna naar Puente la Reina. In dat pelgrimsplaatsje hebben gelunched. We zaten in de smalle hoofdstraat waar veel toeristen rondliepen en aan weerszijde de tafeltjes stonden waar gegeten werd. De plaatselijke vuilnisman besloot om tijdens lunchtijd maar eens de vuilnis op te halen in deze straat. Zit je lekker te eten staat er op eens zo'n vuilniswagen voor je tafeltje. Met passen en meten kon de vrachtauto zich door de straat manoevreren terwijl al het vuilnis er achter in werd gegooid. Piet daar gaat je Fyts, riep ik. Hij moest toch snel even kijken of die er nog stond.

Na de lunch verlieten we het plaatsje over de historische puente (brug). Het landschap is prachtig. Glooiende velden met goudkleurig koren met heuvels waar prachtige oude steden en dorpen op bovenop liggen en in de verte de echte bergen.

''Kijk'', riep Piet daar heb je ze: ''De reuzen en ze staan te zwaaien naar ons. ''We vallen ze aan'' riep hij. We sprongen op onze stalen rossen en spurtte met een noodgang de eerstvolgende berg op. Echter Los Gigantes(de reuzen) kregen hulp van de zon. El Sol brandde genadeloos op onze hoofden en toen we boven aan kwamen waren we uitgedroogd en uitgeput. ''Dondé estan los gigantes (waar zijn de reuzen)'' riep Don Pierre. Ja, Piet spreekt al een aardig woordje spaans. '' Piet'' zeg ik ''het zijn geen reuzen maar windmolens met grote wieken die ronddraaien''. ''No, no es verdad (is niet waar)'' zegt Piet ''ze zijn gevlucht, kijk maar ze staan op de volgende berg''. Aanvallen roept Don Pierre opnieuw , hij stapt op zijn stalen ros en ik volg hem naar de volgende berg.